امروزه استفاده از سیستمهای اعلام حریق بسیار رایج شده است و در برخی شهرهای کشورمان نصب تجهیزات اعلام حریق در ساختمانهای نو ساز امری اجباری می باشد.
 
سیستم اعلام حریق همانطور که از نامش مشخص است به منظور آگاه نمودن افراد از رخداد حریق در اماکن طراحی شده است.ایده اصلی این سیستم ها در ابتدا مبنی بر تشخیص گازهای سمی بوده است.بطوریکه سازنده این دستگاه در ابتدا به دنبال ساختن وسیله ای بود که با آن بشود گازهای سمی انتشار یافته در محیط را تشخیص و هشدار داد.پس از چندی آزمون و خطا و ناکامی ، فرد سازنده در کنار دستگاه سیگاری را روشن کرده و مشغول به استعمال می شود که ناگهان با رسیدن دود به دستگاه،شروع به هشدار دادن می کند و آژیر دستگاه به صدا در می آید.
استفاده از سیستم اعلام حریق می تواند سبب جلوگیری از آسیب های جانی و مالی شود.
بسیاری از موارد پیش آمده است که در زمان عدم حضور مالک در محل آتش سوزی رخ داده و وجود دستگاه اعلام حریق سبب جلوگیری از فاجعه شده است.
این سیستم ها بر اساس نوع و کاربرد اجزای مختلفی دارند.اجزای مشترک همه سیستم های اعلام حریق به شرح زیر می باشند.
۱-کنترل پنل مرکزی
۲-دتکتورها
۳-آژیر یا Sounder
۴-شاسی اعلام حریق بصورت دستی
۵-چراغ چشمک زن یا flasher
برای سهولت تشخیص محل حریق، در این سیستمها باید هر منطقه را بصورت مجزا سیم کشی کرد تا در صورت وقوع حادثه راحت تر بتوان به محل مراجعه و مراتب را پیگیری کرد.
 
انواع مختلفی از سیستم های اعلام حریق وجود دارند که از جمله آنها می توان به سیستم های آدرس پذیر و متعارف اشاره کرد.
امروزه دستگاه های اعلام حریق امکانات بسیار زیادی را در اختیار مصرف کنندگان قرار داده اند که از جمله آنها می توان به سیستم تلفن کننده و یا امکان کنترل از راه دور و توانایی اتصال به انواع دتکتورها را نام برد.
محاسن ذکر شده در مورد سیستم اعلام حریق ، نیاز به نصب و راه اندازی این سیستم ها را روز افزون کرده است.